aH iKi GöZüM aH

...aH iKi GöZüM aH....

Bir acının çağlayanına düştük iki gözüm 

bir uçurum kıyısına 

tutunduğumuz dallar incecik kırıldı kırılacak 

ne halden anlayan oldu ne de soran hatırımızı 

nasıl da acıyor hayatımız bir bilseler 

bir bilseler neden hüzün yüklü bakışlarımız 

kır düşmüş saçlarımız 

umudun siyaha büründüğü yerdeyiz 

kimse bilmez kimiz biz, adımız ne, nasılız, nerdeyiz? 

kalmadı bir anlamı artık hayatımızda aşkın, ayrılığın 

açan gülün, düşen yaprağın, akan ırmağın 

sonbahar rüzgarları esiyor şimdi gönül ülkemizde 

hayatın ıstıraba dönüştüğü yerdeyiz iki gözüm 

Kimse bilmez kimiz biz, adımız ne, nasılız, nerdeyiz? 

gözlerimizdeki bulutları kovsak 

kirpiklerimiz yağıyor yüreğimize 

kirpiklerimizi bağlasak 

kimsesizliğimiz tıkanıyor boğazımıza 

kedere aralanan kapıdır şimdi zaman 

damarlarımızda kıvranan ihanet acısı iki gözüm 

zaman değişti iki gözüm 

hangi ağzı öpsek kokuyor 

hangi duvara yaslansak çürük 

her gece böyle uykusuz, yorgun, viran 

yüreğimiz kanıyor, yanıyor ciğerimizín ortası 

bir ömürdür yorgunuz yollarda, 

yaralıyız 

Kimse bilmez kimiz biz, derdimiz ne neden karalıyız 

hangi adaya sığınsak ihanet 

sarı fırtınalar sarıvermiş kıyılarımızı 

suyu çekilmiş ırmaklar gibi 

her dalga ömrümüzden bir şeyler kopardı iki gözüm 

hiç bir liman saklamiyor bizi artık 

bu dünyada yönünü yitirmiş iki kırık tekneyiz 

denizi kirlenmiş martı, 

nereye uçsak uçurum 

zehirli oklar saplanıyor kanatlarımıza 

gözlerimiz hüznün teknesi 

hangi adaya sığınsak ihanet 

hangi dala konsak kış 

ne yana dönsek bir yanımız küs 

ne yana dönsek yağmur hıçkırıkları 

kime baksak gözleri öksüz 

aynalarda paramparça yüzümüz 

yüregimize batıyor kırıkları 

baharlara sevdamızı, dağlara hayrkırımızı duyuramadık 

dokunamadık kanadı kırık güvercinimize 

unuttuk içimizdeki umutların beyazlığını 

mavileri, yeşilleri, alları unuttuk 

sonu olmayan bir yolda gidip geldik bir ömür 

bir çöl akşamında kararıp kaldı düşlerimiz 

oysa uzak dağbaşlarına yazmıştık umutlarımızı 

denizlere, dalgalara, firtınalara, 

upuzun ırmaklara yazmıştık sevdalarımızı 

ki, kanatları sevdalı iki güvercindik mavi göklerde 

vurulduk işte yaşama tırmanırken sevinçle iki gözüm 

vurup göğsümüzden mülteci kuşları 

hançerleyip ömrümüzü gidemedik buralardan 

en çok temiz kalmak isterken kirlendik iki gözüm 

vurulduk işte ah iki gözüm vurulduk 

yaralandıkça yaramızı güneşle sardık 

zaman gelip geçti bütün baharlar geride kaldı, bütün keşkeler anlamsız 

ömrümüzde hep yıkıntılar, depremler, kararan mevsimler geçti 

geçen bütün mevsimleri beraber sırtladık temiz yarınlar adına 

bir gün öpüp hayatı yaşlı gözlerinden 

toplayıp pılımızı, pırtımızı çekip gideceğiz bu diyardan üzülme 

varsın özlemlerimize ihanet etsin hayat

sayki, acıklı bir flimdi seyrettik bítti

beceremedik ne yaşamayı, ne gülmeyi, ne de ölmeyi deriz şu yalan dünyada… 

Nuri Can